De dag begint wat druilerig qua weer en we kunnen alleen maar hopen dat het droog is in McCarthy. Hier kunnen we alleen maar heen met een vliegtuigje, omdat wij niet over de oude onverharde weg vol spijkers van de treinrails, mogen rijden met onze huur auto. Zo erg is dit niet hoor, want met vliegen zien we gelijk even wat meer en wat anders van het gebied.
Rond 9uur staan we klaar op het vliegveld in chitina. HHAHAHA tis 1 huisje en een grevelbaan met wat oranje cones er op. Het zal allemaal wel werken, dus we nemen de gok maar.
We proppen ons met 5 man in de cesna en zetten koers naar McCarthy.
Na een rustige en mooie vlucht van zo'n 40-50 minuten, vliegen we nog even over onze gletsjer die wij later zelf zullen bewandelen. Na de landing worden we met een busje naar een vertrek punt gebracht, waar onze gids, Ben, is, die ons gaat begeleiden door het bos en over de gletsjer.
Omdat we een gletsjer tocht hadden gepland, hebben we een dikke jas, handschoenen, muts, thermo kleding etc aan en bij ons. Eenmaal door het bos gelopen en over smalle paadjes langs mooie watervallen en riviertjes, komen we aan bij de zijkant van de gletsjer, deze ziet er bruin en smerig uit. Wij willen blauw en schoon ijs. We krijgen onze Crampons aan (spikes onder de schoenen met wat riempjes) en we waren er klaar voor.
Onderaan de rand lopen we rustig omhoog en krijgen we gevoel voor het ijs en hoe de punten zich gedragen onder onze schoenen.
Al snel verlaten we het lelijke ijs en komen we op de mooiere schone laag ijs aan.
Vanuit de lucht zagen we veel bruine bergen, wat dus ook ijs van de gletsjer is, maar bedekt is met een heel klein laagje stenen. Dit beschermt het gletsjer ijs ook tegen ontdooien.
We lopen rustig verder en komen als maar hoger. Het uitzicht wordt beter en de zon komt lekker door. Eerst noemde onze guide dit nog een Sucker Hole, maar wij zijn niet van gisteren en hebben diverse Sucker Holes gezien en weten dat wij gewoon zon gaan krijgen. Zo is het tot nu toe altijd gegaan, en zo willen wij het houden, PUNT. De gids gelooft het nog niet zo, maar hoopt het wel.
Hij weet veel te vertellen over de bergen en maakt ook nog wat foto's van ons. Hij is een geduldig mens, gelukkig maar, want wij willen genieten van dit prachtige landschap.
De grootte hiervan is moeilijk te omschrijven en ook niet goed terug te zien op de foto's
Omdat het dus prachtig weer werd is de afstand lastig in te schatten. Alles is zo groot en toch nog zo ver.
Halverwege onze trip gaan we even lunchen op een punt van het ijs met zalig uitzicht.
Na wat kiekjes, vraagt de gids of we in zijn voor iets avontuurlijks, want we hebben nog wel wat extra tijd. JAAAAAAAA komt er tegelijk bij ons uit de monden en we gaan van de East side van de gletsjer over stenen, naar de West side, van de gletsjer.
Hier bevindt zich een prachtige grot, een zogehete , blue hole.
Met wat lastige afdalingen komen we onder aan het begin van een gang, waar we gebukt half door heen moeten kruipen. We moeten onze rugtassen dus achterlaten en alleen de camera's moeten wel mee.
Als we door een paar smalle ronde tunnels gelopen zijn op de 2e laag, komen we onderweg nog meer gaten naar beneden tegen, laag 3 en 4. Hier gaan wij over heen, want we hebben geen klimtuigen etc bij ons. Even over een openingetje stappen en als je mist.... tja.... niet best.. Dus nog best spannend allemaal. Maar de gids heeft vertrouwen in ons voetenwerk.
Aan het eind van wat tunnels komen we in de blue hole aan. Een mooie ruimte in het ijs met super gladde muren en ook weer afdalingen naar beneden, die wij niet zullen nemen. Hier eindigt onze trip naar deze grot. Wij hebben niet meer nodig. Dit is zo mooi en natuurlijk. Er zitten rotsen halverwege het ijs in de lucht, die er door de natuur in de loop van 100-de jaren naar boven zijn gedrukt. Oude stenen dus.
We gaan rustig weer terug en eenmaal uit de tunnel is het weer helemaal top en volle zon overal.
De jassen kunnen uit, want het is heet. Erg heet. Dit komt ook door het lopen, maar er staat niet veel wind, dus we koelen niet snel af.
Met een goed tempo lopen we in uur of wat terug naar het begin van de gletsjer en gaan we weer het bos in.
Op het ijs was het heet, dus het mag duidelijk zijn wat het op de kant in het bos was.
Bloody HOT !, het is niet anders te omschrijven. We bikkelen door en laten ons niet kisten.
Door lopen en gaan met die hap. Het was een prachtige tocht, We zijn zo'n 5 uur zeker onderweg geweest. Morgen piepen we wel anders, maar dat is lekker voor morgen.
Dit was een geweldige ervaring.
Morgen rijden we naar Anchorage als tussen stop voor Homer, een rit van zo'n 7 uur.

Tot morgen weer.

Resianne en Richard