Na een korte nacht in ons 'shabby' motel, waren we al vroeg op om toch zsm weg te gaan.
De eerst shuttle naar Fairbanks Airport ging om 6:40, daar zaten wij dus in. Onze huurauto van Hertz is een Chrevrolette Cruze LTE, met alles erop en eraan. Het eerste wat we doen is naar de supermarkt Fred Meyers gaan om diverse dingen te kopen voor onderweg. Na dit gedaan te hebben, vertrekken we in zuidelijke richting, richting Haines Junction in Canada. Een rit van 503 mile. Je mag het zelf uitrekenen hoeveel KM dat is. Onze start tijd van de trip is rond 8:30 en we zijn aangekomen in Haines Junction om 19:30, met 1 uur tijdsverschil weer, is dat 10uur rijden geweest. Maar gelukkig is er geen kip op de weg en dus staat de auto op cruise-control en is het een beetje bijsturen , meer eigenlijk niet.
Het eerste stuk naar de Canadese grens is nog een redelijke weg, maar voor we er zijn, neemt de kwaliteit van de weg flink af. Nog voor we bij de grens zijn hebben we zelf onze eerste Moose gespot in een veld omringt met bomen, een leuke vonst, maar wel wat ver. Na wat kiekjes, maar weer verder rijden.
Na de grens zonder gezeur van de douane te zijn gepasseerd, komen we ineens een lopende grizzly beer tegen langs de weg, stoppen dus. Dit kan hier makkelijk want er rijdt nog steeds niemand en de weg is zo breed, dat er 4 autos naast elkaar kunnen rijden op deze 2 baans weg.
We houden wat afstand voor de beer, zodat hij leuk kan door lopen en wat kan eten. Naast me zit ineens een foto-japanner van de 1e klas. De camera krijgt geen rust en moet nu echt werken voor zijn geld. De ene klik na de andere hoor ik terwijl ik de beer in de gaten hou. Het wat magere, toch indrukwekkende beest krijgt ons door en kijkt ons aan en loopt naar ons toe. Ik zet de auto in z'n achteruit en rij rustig iets terug, terwijl er nog haastig geklikt naast me wordt. Hij is van alle kanten gefotografeerd en gefilmd. Ondertussen heb ik zelf ook nog een andere camera gepakt, ik zat er toch ook maar bij. Nadat de beer eindelijk was overgestoken en het bos weer in verdween konden we onze weg weer vervolgen. We genieten van het prachtige landschap, want dat houdt niet over.
Ineens roept de spotter aan mijn rechter zijde, een MOOSE, ik rem weer zomaar op de weg af en laat het beest groter dan een paard rustig oversteken. Wederom krijgt de camera het druk. Resianne volgt het beest de weg over naar haar kant en ik laat de auto rustig door rollen, totdat Moose nummer 2 komt opdraven en ook nog wil oversteken. Het mannetje wilde echt heel graag bij het vrouwtje zijn, want hij nam gewoon voorrang. Ik gaf het dus ook maar. Er was een duidelijke verstandverhouding tussen ons en de dieren. Zij wisten dat ze mochten oversteken en wij dat ze voorrang hadden. Weer veel foto's verder, besluiten we om maar door te rijden, want dat moet toch een keer, Tis nog best ver rijden.
Onderweg nog wat flinke regenbuien gehad en prachtige zon ook, waar de foto's ook weer niet om liegen.
In eerste instantie zag ik erg tegen het rijden op, maar tis hier zo mooi en relaxt dat je niet moe wordt van dat rijden. Tis gewoon genieten van alles om ons heen.
Morgen gaan we naar Whitehorse, 2 uur rijden, waar we de dag erop een rondrit hebben met een trein en een bus.
We zijn nu in het Alcan INN, een prima motel gelukkig weer.

grtx voor nu, wij gaan nog even de foto's bekijken.

Resianne en Richard